Mijn kind is verslaafd: hoe kan ik toch genieten van het leven?
Niets, maar dan ook werkelijk niets lijkt te helpen. Hoeveel zorg je ook verleent, je kind blijft gebruiken. Dus ga je nog meer je best doen. En nog meer, en nog meer. Op den duur zie je door de bomen het bos niet meer. Het is een harde les: te weten komen dat je als ouder je kind niet zomaar van de verslaving af kunt helpen.
Onmenselijk zware opdracht
Ouders van verslaafde kinderen staan voor een bijna onmenselijk zware opdracht in het leven. Ze moeten zien te stoppen met de dwangmatige zorg voor het kind, ook wel een zorgverslaving genoemd, maar ze moeten tegelijkertijd ook een manier vinden om betrokken te blijven. Daar is geen pasklaar antwoord op: elke ouder moet daar een eigen weg in zien te vinden.
Ik wil mijn leven terug
Wanneer jij beslist: 'Ik wil mijn leven terug, een leven waarin ik kan genieten, waarin er ruimte is voor meer dan alleen de zorg om mijn verslaafde kind', dan moet je loskomen van het idee dat er maar één manier is om dat te bereiken, namelijk dat je kind helemaal afkickt van zijn verslaving. Hoe hard het ook klinkt: die beslissing is uiteindelijk aan je kind, niet aan jou.
Een manier om dit te bereiken is dat je jezelf weer toestaat dat je wereld groter is dan alleen de verslaving van je kind. Hoe jij je voelt laat je niet langer afhangen van wat je kind doet met zijn leven. De verantwoordelijkheid voor jouw geluk leg je niet meer bij je verslaafde kind neer. Je denkt niet: 'Ik kan alleen gelukkig zijn als jij afkickt', maar je neemt je geluk weer in eigen hand.
De sleutel tot succes
Ik weet dat het véél moeilijker is dan dat het klinkt, maar toch is het een sleutel tot succes. Het is niet iets wat je één, twee, drie voor elkaar hebt. Net zoals je kind wellicht meer dan één afkickpoging nodig heeft om clean te kunnen blijven, zo zal jij waarschijnlijk ook meer dan één poging nodig hebben om uit de zorgverslaving te kunnen blijven. Het is een proces van vallen en opstaan.
Wat goed kan helpen is om de relatie met je niet gebruikende kinderen te versterken. Als je bijvoorbeeld met je niet gebruikende dochter gaat shoppen, sta jezelf dan niet toe om over je verslaafde kind te praten. Hou je aandacht bij je andere kind. Wanneer de gedachte 'als we dit nu toch eens met zijn drieën zouden doen' opkomt, zeg dan 'stop' tegen jezelf. Straks kan dat hopelijk weer, voor nu is het belangrijk om kracht en energie te putten uit het samenzijn met je andere kind. Je zal merken hoe fijn het voor jullie allebei is.
Er begint iets te veranderen
Het is misschien tegenstrijdig, maar er begint iets veranderen. Je krijgt als ouder weer zin om iets te ondernemen, je kan weer blij zijn en er komt weer energie vrij. En soms kan er ook iets veranderen bij je verslaafde kind. Stoppen met de dwangmatige zorg kan resulteren in een groter verantwoordelijkheidsgevoel van je kind. Niet alleen jij, maar ook je kind kan dus zijn geluk hervinden wanneer je stopt met de zorgverslaving. Probeer het, en het zal een positieve uitwerking hebben op de kwaliteit van je leven.
Ik wens jullie met heel mijn hart toe dat het jullie lukt!
HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!
