29
mei

Contact verliezen met je kind

Herken jij die momenten dat je samen met je kind bent en voelt dat je hem of haar niet kunt bereiken? En hoe vaak heb je dan de oplossing gezocht in meer leuke tijd samen doorbrengen en meer goede gesprekken voeren?

Helpt dat?

Is het dan inderdaad leuk?

Met een blijvend effect?

Geen wezenlijk contact

Een ouder kwam bij mij omdat ze er geen plezier meer in had om leuke dingen met haar kind te doen. Ze voelde geen wezenlijk contact met haar zoon. Dat bleek het hele eieren eten. Ze dacht dat het kwam omdat haar zoon ‘lastig’ was maar ze hadden geen écht contact meer. Daardoor was het ook niet gezellig om samen dingen te ondernemen. Ze hadden er allebei geen zin meer in en dreven verder van elkaar weg.

Fysiek aanwezig

Toen we met elkaar in gesprek waren bleek dat deze ouder fysiek wel vaak aanwezig is, maar emotioneel niet of nauwelijks. In de ruzies met het kind kwamen vooral dit soort argumenten op tafel:

•   Kind: ‘Jij luistert niet naar me’
    Ouder: ‘Hoezo? Ik ben er toch voor je.’

•   Kind: ‘Je hebt nooit geen tijd om…’
    Ouder: ‘Jawel schatje, ik ben bijna altijd thuis.’

•   Kind: ‘Jij hebt voor iedereen aandacht behalve voor mij.’
    Ouder: ‘Ik weet dat jij het leuk vind om veel tijd met je vrienden door te brengen.
                 Daarom val ik je niet lastig als je op je kamer zit.'

Het kind mist de emotionele verbondenheid op deze manier. Er is weliswaar sprake van fysieke aanwezigheid van de ouder, maar niet van emotionele aanwezigheid.

Wat is emotionele aanwezigheid?

Emotioneel aanwezig zijn is dat je gepast reageert op de behoeften van je kind. Of deze behoeften nou klein of groot zijn, zichtbaar of onzichtbaar en of je ze nou wel of niet herkent bij jezelf. Jouw bereidheid om rekening te houden met je kind en daar naar behoren op te reageren, daar gaat het om. Dat is belangrijker dan precies weten wat de behoeften van jouw kind zijn. Doordat je überhaupt reageert, laat je zien dat je om de behoeften van jouw kind geeft en daar aandacht voor hebt.

Hoe was jouw kindertijd?

Vergelijk het eens met je eigen kindertijd. Ouders vergeten weleens dat ze zelf vroeger exact dezelfde behoeften hadden. Ouders vertellen vaak dat hun moeder of vader wel aanwezig was. Maar ‘Ik was er altijd’ is helaas niet genoeg. Was jouw moeder of vader ook aanspreekbaar? Leefde je ouders zich op een actieve manier in jouw gevoelens en behoeften in om vervolgens gepast te reageren op jouw verlangens en behoeften?  Werd je gestimuleerd om jouw gevoelens te uiten en onderzoeken? Zonder een waardeoordeel of te snelle troost en het aandragen van oplossingen? Gebeurde dit op een consistente en voorspelbare manier?

Meer dan aandacht

Kinderen hebben de bereidheid van ouders om te reageren op gevoelens en behoeften héél hard nodig. En dit gaat verder dan in de buurt zijn van je kind. Ik weet dat veel ouders aandacht hebben voor het kind en maar dat niet altijd zichtbaar maken. Het is voor je kind van groot belang dat het gaat voelen dat het gehoord en gezien wordt. Dat het zich begrepen en gekend voelt.

Tips

Sommige ouders ervaren wat drempels die het moeilijk maken om emotioneel aanwezig te zijn en blijven. Hier een paar tips die het wat makkelijker maken:

1. Wees niet bang voor de onplezierige emoties van je kind. Emoties horen bij het leven. Je hoeft ze niet te voorkomen of op te lossen. Maar geef ze wel aandacht, ze zijn er niet voor niets.

2. Wees niet bang voor de behoeften van je kind. Dat je er aandacht voor hebt, wil niet zeggen dat je die behoeften ook altijd moet vervullen. Het mag wel, maar het moet niet.

3. Maak niet de vergissing dat het vervullen van de behoeften van je kind een graadmeter is van de liefde voor jouw kind. Je kunt heel veel van je kind houden, ook als je niet al zijn of haar behoeften kunt vervullen.

Gepaste reacties


Gepaste reacties zijn bijvoorbeeld:

•        Aha, ik begrijp dat je je hierdoor <…> voelt.

•        Ik wil je nu graag knuffelen, vind je dat fijn?

•        Ik vind het moeilijk dat je <…deze behoefte…> hebt, ik wil even nadenken
         hoe ik hiermee wil omgaan en kom er straks/morgen op terug.  

•        Ik wil graag weten wat er bij je speelt, wil je me dat vertellen?

Ongepaste reacties


Ongepaste reacties zijn bijvoorbeeld:

•        Niet goed luisteren en gelijk met praktische oplossingen komen.

•        Troost of steunende verhalen geven als je kind daar nog niet aan toe is.

•        Het gevoel of de behoefte van je kind relativeren.

•        Het gevoel of de behoefte van je kind gaan verklaren.

 

Tot slot

Waar emotionele aanwezigheid op neerkomt is dat je actief, met regelmaat en gepast reageert op de behoeften van je kind. Dit op zichzelf is al een basisbehoefte. Hierdoor weet jouw kind dat hij of zij voor jou bestaat, erbij hoort en belangrijk is voor jou. Die regelmaat is vooral van belang als je kind vastloopt in zijn of haar ontwikkeling. Mocht je vragen hebben naar aanleiding van deze blog dan weet je me te vinden.

 

HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!



Interessant artikel?

Vul je emailadres hieronder in, dan stuur ik je mijn blogupdates met advies direct toe.