Wat kan ik leren van mijn verslaafde kind?
Kinderen krijgen is het mooiste wat er is! Kinderen opvoeden daarentegen is een hele grote uitdaging! Maar kinderen opvoeden die te maken hebben met een verslaving is het aller moeilijkste dat ik ooit heb meegemaakt. Mijn ‘issues’ gaan heel veel verder dan dealen met gezond pubergedrag.
Samen groeien
Toen bleek dat mijn zoon een verslaving én later mijn dochter een eetstoornis had was dat ontzettend moeilijk. Gevoelens van schuld en schaamte namen de overhand. Tot ik besefte dat er ook voor mij werk aan de winkel was. Ik greep de kans om samen met mijn kinderen te mogen groeien. Inmiddels is onze band hechter dan ooit. Van denken in problemen naar denken in mogelijkheden, het heeft mij en mijn gezin ontzettend veel opgeleverd. Het is soms zelf verrassend eenvoudig gebleken om nieuwe mogelijkheden te ontdekken.
Wat hebben mijn kinderen me te vertellen?
In de problemen van mijn kinderen lagen kansen en leermomenten voor mezelf en ons hele gezin. Met de tijd kreeg ik meer en meer in de gaten dat mijn kwetsbare en hoog sensitieve kinderen heel wat waardevols te zeggen hadden. Ze bleken haarscherp te begrijpen hoe ons hele gezin in elkaar stak en konden mijn overlevingsstrategieën volledig doorzien. Door goed te luisteren en te kijken leerde ik mezelf en mijn kinderen steeds beter kennen. Het was alsof ze me een spiegel voorhielden.
Mijn voorbeeldgedrag
Een belangrijk punt was dat ik slecht mijn grenzen aan kon geven. Ik was een zogenaamde ‘pleaser’. Een kind dat leert om slecht zijn grenzen aan te geven, zal ook sneller over zijn eigen grenzen heengaan. Ook was ik iemand die, als het om mezelf ging, altijd scherpe kritiek had. In mijn opvoeding heb ik geleerd dat het goed is om jezelf kritisch te bekijken. Dit heb ik meegenomen in het opvoeden van mijn eigen kinderen. Nu besef ik echter dat een kind dat leert om continu kritisch te zijn tegenover zichzelf, leert om zichzelf te veroordelen. En dan waren er nog mijn angsten om niet goed genoeg te zijn. Ook deze angsten heb ik op mijn kinderen overgebracht. Een kind dat leert om angstig te zijn, leert niet op zichzelf te vertrouwen.
Loskomen van oude patronen
Ik realiseerde mezelf dat mijn kinderen zich nooit los konden maken van alle oude patronen en hun verslaving als ik niet mee wilde bewegen. Ik moest door een crisis met mezelf om te begrijpen hoe ik in het leven stond. Ik ging aan de slag met mijn eigen manieren van denken, voelen en doen en kwam tot de ontdekking dat ik een aantal patronen en gewoontes hanteerde die helemaal niet functioneel waren. Zonder dat ik me ervan bewust was en met alle gevolgen van dien, bracht ik deze patronen weer over op mijn kinderen.
Geen schuldgevoelens
Dit neem ik mezelf niet kwalijk, want uiteraard had en heb ik de beste bedoelingen met mijn kinderen. Het was pure onwetendheid van mijn kant. Onze problemen hebben me geleerd dat het belangrijk is om als ouder je ‘eigen huiswerk’ te maken. Doe je dit niet, dan zadel je je kinderen op met je eigen bagage en niet functionele patronen. En dat kan nooit je bedoeling zijn.
Dankbaar
Het klinkt misschien heel heftig, maar ik ben zo ontzettend dankbaar dat mijn kinderen me hebben laten inzien dat het op de manier zoals het er destijds aan toe ging niet verder kon. Gelukkig was het voor mij helder dat de verslaving van mijn zoon en de eetstoornis van mijn dochter niet alleen met hen te maken had, maar ook met mezelf. Zij hebben mij een spiegel voorgehouden waardoor ik veel van hen geleerd heb. En het mooie is dat het twee kanten op werkt. Mijn kinderen kunnen nu ook weer van mij leren.
HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!
