Onvoorwaardelijke liefde voor mijn verslaafde kind
In mijn coachingspraktijk zie ik regelmatig moeders die bevangen zijn door angst om hun verslaafde kind kwijt te raken. Ze kunnen het niet meer aanzien hoe hun kind wegzakt in een wereld vol met drugs. Ze doen alles om te voorkomen dat hun kind geen contact meer met ze wil of zich, nog erger, van het leven berooft.
Alleen in hun strijd
De moeders die ik begeleid liggen vaak ’s nachts te piekeren en huilen zichzelf in slaap. Ze zijn bang er niet voor hun kind te kunnen zijn als hem of haar iets ergs overkomt. ‘Ik moet er zijn als er iets gebeurd en ik moet er voor hem zijn als hem iets overkomt’, zijn uitspraken die deze moeders doen. De omgeving of de hulpverlening zegt dat ze hun kind los moeten laten. Dat dat de enige manier is om het kind tot inzicht te laten komen. Maar jeetje, hoe laat je een kind dat niet goed voor zichzelf zorgt en zich helemaal onderdompelt in een wereld vol met drugs nou in hemelsnaam los? Omdat deze moeders geen idee hebben gaan ze steeds verder mee in het verslavingsgedrag van het kind en laten ze continu de eigen grenzen overschrijden. Alles om te voorkomen dat hun kind afglijdt in een wereld vol haat en dwang.
Angst om mijn verslaafde kind te verliezen
Iemand verliezen waar je zielsveel van houdt, dat wil niemand. Als je zoveel angst voelt, kan dat alleen maar als er ook zoveel liefde is om te verliezen. Maar is er nog onvoorwaardelijke liefde voor je verslaafde kind als hij of zij zwaar aan de drugs is en verslaafd is geraakt? Kun je je kind dan nog liefhebben, zonder ‘iets’ van hem of haar terug te vragen? Kun je grenzen stellen aan het gedrag van je kind en dan nog onvoorwaardelijk liefde voelen? Of wordt het dan voorwaardelijke liefde?
Inzicht en begrip
Om onvoorwaardelijk van je verslaafde kind te blijven houden, is het belangrijk dat je leert wat verslaving is. Als jij kennis krijgt over wat verslaving werkelijk is, zal er meer inzicht en begrip voor je verslaafde kind ontstaan. Het tweede wat je kunt doen om onvoorwaardelijk van je verslaafde kind te blijven houden, is om het verslavingsgedrag los te koppelen van de persoon die je kind is. Verslaving is vaak een onvervulde behoefte, een leegte, een gemis. Als jij leert om het gedrag van je kind te scheiden van hem of haar als persoon, kun je in veel gevallen zien dat er achter de verslaving een kind schuilt dat schreeuwt om liefde en aandacht. Een kind dat heel graag vastgehouden wil worden en het moeilijk vindt om op eigen benen te staan. Een kind dat graag van zichzelf wil leren houden, maar geen idee heeft hoe hij dat kan doen.
De onvoorwaardelijke liefde voor mijn verslaafde kind
Juist in moeilijke tijden blijkt dat de liefde voor je verslaafde kind onvoorwaardelijk is. Juist in moeilijke tijden, als dingen niet lekker lopen en er dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen, blijkt dat je onvoorwaardelijk van je eigen kind houdt. En dat mag. Je kunt tegen een ouder niet zeggen dat hij/zij niet van haar kind mag houden. Dat is onmenselijk. Je mag onvoorwaardelijke liefde hebben voor je verslaafde kind. Kinderen met een verslaving zijn diep van binnen zelf ook niet graag verslaafd. Niemand is graag verslaafd. Dat maak je mij niet wijs. Maar je kind kan ook niet zomaar een knop omzetten en zeggen: nu is het voorbij. Je kind moet leren omgaan met wat er op zijn pad is gekomen. En jij, jij kan een stukje met hem mee lopen, je kan naast hem staan, je kan achter hem gaan staan. Maar hij moet zelf voorop lopen. Voorop in zijn leven. Jij kan onvoorwaardelijk van hem houden om wie hij is. Niet van zijn verslaving.
