Alles onder controle
In de periode dat mijn zoon nog bij mij woonde en de problemen me boven het hoofd groeide draaide mijn leven vooral om controle. De drang naar controle is voor mij lange tijd heel normaal geweest. Eerlijk gezegd had ik niet eens in de gaten hoe het van invloed was op mijn dagelijkse leven en de relatie met mijn zoon.
Dikke stress
Ik probeerde vooral controle te houden op mijn zoon en zijn gedrag, maar ook op andere dingen in mijn leven. Als het niet ging zoals ik bedacht had in mijn hoofd, had ik veel stress en ging ik nog beter mijn best doen en nog meer ‘controle’ uitoefenen. Uiteindelijk leverde dat alleen maar meer stress op. Dit niet alleen, het was behoorlijk zwaar om mijn zoon continu te ‘controleren’ en te ‘redden’ van de ondergang. Het voelde als een blok beton op mijn rug.
Niet willen falen
Controle was voor mij een middel om ervoor te zorgen dat er ‘niets’ misging in mijn leven. Dat ik niet zou ‘falen.’ De dwang naar ‘controle’ had te maken met het idee dat ik het ‘niet goed’ deed als ouder en opvoeder, maar ook als mens. Dat gat ging ik opvullen met het ‘controleren’ van mijn zoon en andere dingen om mij heen. Koste wat kost wilde ik de boel ‘redden.’ Alles onder controle houden hielp me daarbij, althans dat dacht ik.
Dieperliggende oorzaak
De dwang naar controle heeft voor mij een dieperliggende oorzaak. In mijn jonge jeugdjaren ben te weinig kind geweest, wat littekens heeft achter gelaten. Zonder dat mijn moeder en ik het in de gaten hadden, heb ik langdurig geprobeerd om een zware last bij haar weg te halen. Haarfijn voelde ik aan dat ze in het nauw zat. Ondanks al mijn goede bedoelingen slaagde ik er niet in om haar ‘leed’ goed te maken. Om het ‘goed genoeg’ te doen ging ik nog harder mijn best doen en ‘controle’ uitoefenen op allerlei gebieden. Daar is de ‘redder’ in mij geboren.
Goed genoeg willen zijn
Nu begrijp je waarschijnlijk waarom ik ‘controle dwang’ heb ingezet om mijn zoon te ‘redden.’ Dat zou ervoor zorgen dat ik ‘goed genoeg’ zou zijn als ouder/opvoeder. Mijn verlangen om het ‘goed’ te doen hield mij in de ban. Het onderliggende mechanisme van ‘controle’ houden was ‘goed genoeg’ willen zijn. En ook al had ik dit op een gegeven moment in de gaten, toch heeft het nog lang geduurd voordat ik de ‘controle’ kon loslaten. Ook al wilde ik het niet meer, toch bleef ik het doen. Het bleek een hardnekkig patroon te zijn.
Controleren en redden
Op korte termijn gaf het me vaak een bevredigend gevoel. Op lange termijn waren mijn zoon en ik niet gebaat bij het houden van de ‘controle’ en mijn rol als ‘redder.’ Waar ik wel baat bij had was werken aan mijn gevoel van ‘niet goed genoeg’ zijn. Misschien herken je iets in mijn verhaal. Bekijk dan eens welke gevolgen je ‘controle dwang’ heeft voor jezelf en je omgeving. Ook al denk je in eerste instantie dat ‘controle’ je zal helpen, ga voor jezelf eens na of dat wel echt zo is.
Ruimte en opluchting
In ieder geval ben ik een prettiger persoon voor mezelf en anderen als ik de ‘controle’ loslaat en niet meer de ‘redder’ uithang. Het voelt veel minder zwaar. Het geeft ruimte en lucht op. Het lukt me toch niet om alles te ‘controleren.’ De drang naar ‘controle’ maakt het gevoel van ‘niet goed genoeg’ zijn alleen maar erger. Er kan altijd wel een schepje bovenop om ervoor te zorgen dat het ‘goed’ gaat met de mensen om mij heen. Het leven en andere mensen valt niet te controleren, ook al denk je misschien van wel.
Meer rust
Inmiddels durf ik te zeggen dat ik me veel vrijer ben gaan voelen, door het loslaten van de ‘controle’ en pogingen om te ‘redden.’ Het geeft mij, en mijn dierbaren veel meer rust. En dat gun ik jou ook. Wil jij ook de ‘controle’ leren loslaten en niet meer de ‘redder’ uithangen? Wacht dan niet langer en zet vandaag je eerste stap. Het zal je goed doen, dat beloof ik je.
