Help, een meningsverschil! 4 tips om ruzie met je verslaafde kind te voorkomen
Meningsverschillen horen bij het leven, ook in de relatie met je verslaafde kind. Iedereen heeft gedurende zijn of haar leven te maken met meningsverschillen. Soms gaat het over onbenullige kleinigheden, soms over grotere principes. Een meningsverschil kan over van alles en nog wat gaan. Het is een normaal verschijnsel dat niet tot problemen hoeft te leiden. De manier waarop je met een meningsverschil omgaat kan echter wel leiden tot ruzies en conflicten met je verslaafde kind. Hieronder krijg je een aantal tips om met meningsverschillen om te gaan, zodat ze niet uitmonden in een ruzie. Dat kan jou, maar ook je kind een hoop stress besparen.
1. Bekijk een meningsverschil positief
De meeste mensen vinden meningsverschillen vervelend. Ze gaan ze uit de weg. Ouders van een kind met een verslaving kunnen het moeilijk vinden om de confrontatie met hun kind aan te gaan en op te komen voor hun eigen belangen. Jammer, want meningsverschillen kunnen ook positieve effecten hebben. Het bespreken van een meningsverschil kan verhelderend werken, de lucht klaren en voor alle partijen ruimte bieden om verder goed samen te werken. De 'lieve vrede bewaren' kan daarentegen veel energie kosten en veel frustratie en stress opleveren. Die gevoelens werken onderhuids door en komen hoe dan ook uiteindelijk aan de oppervlakte. Meestal op een minder fijne manier. Denk hierbij aan gespannen stiltes, of bijvoorbeeld een steek onder water. Confrontatie-vermijdend gedrag levert op de lange termijn juist vaak conflicten en verstoorde verhoudingen op.
2. Houd het bij de feiten
Als je objectief waarneemt dan kijk je alleen naar de feiten, zonder je eigen gevoelens daarbij te betrekken. Leer onderscheid te maken tussen je oordeel en je waarneming. Iets wat je waarneemt is een feit. Een waarneming verandert in een oordeel zodra je er je eigen invulling aan gaat geven. Je oordeel kan een tegenoordeel oproepen bij je kind en dan heb je een conflict. Houd het daarom bij de feiten. De grote valkuil van een ‘oordeel ’ is dat je ze zo kunt vertellen dat het een feit lijkt, maar geen feiten zijn. Over feiten heb je samen overeenstemming. Ze zijn voor beide partijen even waar.
Voorbeeld:
Oordeel: ‘Jij bent een sloddervos, overal slingeren er spullen van je rond.’
Waarneming: ’Toen ik de gang inliep zag ik daar je sporttas en schoenen op de grond liggen.’
3. Wat wil je wel?
Spreek je verlangen uit in plaats van je verwijten. Zeggen wat je niet wilt, daar kan je kind niets mee. Om te beginnen is het daarmee voor je kind niet duidelijk welk gedrag je wél wilt zien. Ouders gaan er vaak te snel van uit dat hun kind zijn of haar bedoeling wel begrijpt, maar dat is een misverstand. Als jij alleen maar weet wat je niet wilt, en niet wat je wel wilt, dan kan je kind nooit aan je behoefte gaan voldoen. Onderzoek waar jij behoefte aan hebt. Dit vraagt dat je bij jezelf na hebt te gaan wat jij nodig hebt. Je geeft dus aan wat je wél wilt in plaats van wat je niet wilt. Liefst zo concreet en positief mogelijk.
Voorbeeld:
Niet: ‘Jij vertelt me nooit hoe het gaat op school.’
Wel: ‘Ik zou graag beter op de hoogte zijn van je vorderingen op school.’
4. Gebruik ik-boodschappen
Ik-boodschappen werken beter dan jij-boodschappen, met name wanneer je je kind aanspreekt op zijn gedrag. Als jij je kind wilt wijzen op iets wat jou hindert in zijn of haar gedrag, doe je er goed aan je aanmerkingen te verpakken in een 'ik-boodschap'. Je formuleert wat jíj wilt en waaraan jij behoefte hebt. Het voorkomt dat je kind je opmerking opvat als een beschuldiging. Een jij-boodschap zegt vaak: jij doet iets fout. Een ik-boodschap zegt: ik zou het graag anders zien. Een ik-boodschap nodigt je kind uit om begrip op te brengen voor jouw kant van de zaak.
Voorbeeld:
Jij-boodschap: ‘Jij geeft geen antwoord op mijn vraag.’
Ik-boodschap: ‘Ik zit nog steeds met de vraag waar je het weekend bent geweest.’
