Laat jij moeilijk gevoelens toe?
Vervelende gevoelens vermijden doen we allemaal wel eens. De een meer dan de ander. Ben jij iemand die vermijdt als je in je eentje bent? Op zich geen probleem, je hebt er vooral jezelf mee. In relatie met je kind is het een ander verhaal.
Complex
Het vermijden van je gevoelens in relatie met je kind is een complex verhaal. Naast jezelf heb je ook met de emoties en gevoelens van je kind te maken. Er zijn 6 dingen die elkaar beïnvloeden en door elkaar lopen.
- Jouw beeld van jezelf.
- Jouw beeld van je kind.
- Het beeld wat je kind van zichzelf heeft.
- Het beeld wat je kind van jou heeft.
- Jouw beeld van jullie relatie
- Het beeld wat je kind heeft van jullie relatie.
Kun je je voorstellen hoe ingewikkeld het soms kan zijn in de relatie met je kind?
De voordelen
Mocht jij het idee hebben dat je kind zijn of haar gevoelens aan het vermijden is, dan kun je hier als ouder bij helpen. Je kunt je zoon of dochter helpen om een spiegel voor te houden. Als je dat tactisch aanpakt, heeft het gelijk al een groot voordeel. Het sterkt jullie relatie. Maar wat als je zelf niet zo goed bent in het ervaren en tonen van je emoties en gevoelens? Wat als de gevoelsmatige connectie tussen jou en je kind ontbreekt? Dan zijn er twee manieren om dit te verbeteren.
Je kunt het leren!
Ten eerste: Je kunt zonder oordeel leren stilstaan bij je emoties en gevoelens en deze accepteren. Ten tweede: Je kunt leren je gevoelens te delen waardoor je jezelf en elkaar beter gaat begrijpen. Daar moet je wel wat voor doen. Ons brein is namelijk een ster om ons om de tuin te leiden en vaak hebben we niet eens door dat we gevoelens onderdrukken of vermijden.
Een praktijkvoorbeeld
Om duidelijk te maken wat ik bedoel geef ik je een voorbeeld van een ouder-kind relatie. Zoon vindt het eng om zijn examen voor de HAVO te maken en hij vertelt hardop tegen zijn ouders dat hij daar behoorlijk zenuwachtig over is. Vader reageert met zinnen als ‘maak je toch niet zo druk, het is echt niet moeilijk. Het stelt niks voor en jij kunt dat gemakkelijk.’
Waarschijnlijk is het waar wat vader zegt. Het probleem is echter dat de zoon zich niet serieus genomen voelt. In zijn beleving wuift vader zijn angst weg.
Vader vindt dat zijn zoon zich te druk maakt om dit examen. Hoe meer vader benadrukt en beargumenteert dat zijn zoon zich niet zo druk moet maken, hoe meer de zoon zich terugtrekt. Van binnen voelt hij zich onbegrepen, maar dit communiceert hij niet meer met zijn ouders. In plaats daarvan reageert hij boos en verbaal agressief, waarop vader hetzelfde doet.
Wat blijkt nu? Onder het wegwuiven van de angst van zijn zoon gaat een pijnlijk gevoel van tekortschieten schuil. Vader kan praten als Brugman, maar het lukt hem niet om zijn zoon gerust te stellen. Hij is benauwd dat zijn zoon het examen niet gaat halen. In het dorp waar ze wonen wordt gepraat over het problematische wietgebruik van zijn zoon. Mocht zijn zoon nu ook nog zakken voor het examen dan heeft hij het idee dat hij gefaald heeft als vader.
Hoe kan vader zijn zoon helpen?
Wat kan vader het beste doen? Hoe kan vader ervoor zorgen dat zijn zoon zich gehoord en begrepen voelt? Door het ‘probleem’ van zijn zoon kleiner te maken zodat het niet nodig is om het op te lossen. Pijnlijke gevoelens die er niet mogen zijn kunnen er namelijk voor zorgen dat het contact tussen vader een zoon kwijtraakt.
Tot elkaar komen
Het erkennen en delen van die weggestopte pijnlijke gevoelens is de manier om weer tot elkaar te komen. En nee, dat is niet gemakkelijk. Er zijn heel wat momenten waarop het mis kan gaan. De stappen die je daarvoor moet doorlopen zijn:
- (H)erkennen dat je veel gevoelens ervaart, ook al voel je ze niet.
- Toelaten van je gevoelens
- Contact maken met je gevoelens
- Je gevoelens laten zien
- Uitdrukking geven aan je gevoelens. Welke woorden gebruik je.
- Het delen van je gevoelens met je kind
- Om een passende reactie willen/durven vragen
- Uitnodigend en meelevend reageren op gevoelens van je kind
Vertragen
Als je dit allemaal kunt en doet, werkt het dan herstellend? Ja, dat doet het. Maar bij sommigen werkt het minder goed. Het verschil zit hem in wat je doet. Degene die snel leren, stoppen vaak met praten om te voelen wat er in hen omgaat. Pas later zijn ze in staat om dat onder woorden te brengen. Dit vertragen kun je zelf ook heel bewust doen. Aandacht geven aan iets wat je voelt, zonder woorden. Probeer het maar eens uit, door in een pijnlijke situatie even pas op de plaats te maken. Je aandacht naar binnen te richten en jezelf een paar vragen te stellen:
- Hoe gaat het nu met mij?
- Wat doet deze situatie met me?
- Wat voel ik nu?
- Wat ervaar ik diep van binnen allemaal?
- Wat heb ik nodig op dit moment?
Je leert jezelf beter kennen
Wanneer je leert voelen wat er van binnen allemaal in je omgaat leer je jezelf beter kennen. Een goede relatie met jezelf zorgt automatisch voor een betere relatie met je kind. Zelf ben ik daar het levende voorbeeld van. Leren voelen heeft mij en mijn kinderen dichterbij elkaar gebracht. Wil jij dat ook leren? Vraag dan een gratis gesprek met me aan.
