Ik kan het niet aanzien: mijn verslaafde kind staat helemaal alleen
“Ik kan het niet aanzien. Mijn kind is staat er helemaal alleen voor en heeft niemand meer. Alleen mij nog. Daarom blijf ik naar hem toegaan en hem helpen. Ik kan hem toch niet aan zijn lot overlaten? Ik voel me zo schuldig. Ik moet hem helpen. Anders gaat het niet goed met hem aflopen.“ Dit is een uitspraak van een moeder wiens zoon worstelt met een drugsverslaving.
De liefde voor haar kind houdt haar overeind
Dat ze zichzelf helemaal kwijt raakt neemt ze op de koop toe. Ze vindt zichzelf niet belangrijk. Maar het verslavingsgedrag inclusief leugens, bedrog en criminaliteit raken haar diep. Het jarenlange gevecht, de onmacht, schaamte en het verdriet worden steeds pijnlijker en confronterend. Ze loopt op haar tandvlees, maar geeft niet op. Wat haar overeind houdt is de liefde voor haar kind, soms ten koste van bijna alles.
Faciliteren van de verslaving
Het schrijnende is dat ze ondanks al haar goede bedoelingen de verslaving van haar kind faciliteert met haar gedrag. Keer op keer lost ze de problemen die haar zoon veroorzaakt op. Ze roept dat het de laatste keer is, maar niets is minder waar. De volgende keer is zij weer degene die voorop staat om de `brand te blussen” die haar zoon veroorzaakt heeft. Het is dweilen met de kraan open, het houdt niet op. Ondertussen voelt haar zoon geen noodzaak om te stoppen met zijn drugsverslaving. Zijn problemen worden immers toch wel opgelost, door zijn moeder.
Ik ben niet belangrijk
Een ander punt is dat ze met haar voorbeeld gedrag haar zoon onbewust de boodschap geeft: “ik ben niet belangrijk.” Hoe kan een kind wat deze boodschap van zijn moeder krijgt zelfvertrouwen krijgen? Denk daar eens even over na. Hoe kan een kind wat van zijn ouders niet leert om de grenzen aan te geven, zich staande houden in een wereld vol drugs? Vanzelfsprekend gaat je kind sneller over de grenzen heen als hij niet leert hoe zijn grenzen bewaakt kunnen worden.
Verandering begint bij jezelf
Het is belangrijk dat deze moeder zich gaat realiseren dat verandering van haar kind bij haarzelf begint. Hoe kan haar kind zich losmaken van dit alles als zij haar gedag niet veranderd? Zij zal het goede voorbeeld moeten gaan geven. En natuurlijk weet ik dat ze de allerbeste bedoelingen heeft met haar kind. Dat ze niets liever wil dan dat haar kind gelukkig is. Maar daarvoor is nodig dat ze aan zichzelf gaat werken.
Neem je leven in de hand
Deze moeder zal, hoe moeilijk het ook is, voor zichzelf moeten gaan zorgen en haar leven weer in de hand moeten nemen. En dan biedt ze haar kind de mogelijkheid om hetzelfde te doen. Ik zou zeggen: “waar wacht je op? Gun jezelf en je kind een ander leven.” En ik zal haar één ding verklappen: Als zij bereid is om naar zichzelf te gaan kijken, heeft ze de eerste en moeilijkste stap al gezet. Ik spreek uit ervaring.
Ik gun mezelf én mijn kind een ander leven
