Ik zou zo graag
Ze zit op de bank en huilt. Ze is verdrietig omdat haar kind niet gelukkig is maar vindt van zichzelf dat ze niet moet zeuren. Ze moet flink zijn. Ze is bang dat wanneer ze haar emoties en gevoelens de vrije loop laat ze de ‘problemen’ niet meer aankan. Ik zou haar zo graag willen troosten.
Ik zou haar zo graag vasthouden
Ze rent, vliegt en holt en put zichzelf volledig uit, maar mag niet gaan zitten. Ze mag niet rusten. Ze mag niet ontspannen. Want ze hoort dingen te doen om haar kind weer gelukkig te maken. Ze moet bezig blijven tot deze pittige klus geklaard is. En als ze tóch eventjes gaat zitten wordt ze overvallen door een schuldgevoel. Ik zou haar zo graag even willen vasthouden.
Ik zou haar zo graag vertellen wat ze doet
Ze is altijd in de weer en op zoek naar oplossingen voor de problemen van haar kind. Ze heeft niet in de gaten hoeveel ze geeft. Ze geeft en geeft en geeft maar en zet zichzelf opzij en achteraan. Ze doet er alles, maar dan ook alles aan om haar kind te redden van de ondergang. Ik zou haar zo graag willen vertellen hoe goed ze het doet.
Ik zou haar zo graag zeggen dat het goedkomt
Ze worstelt zich door slapeloze nachten vol met angst. Ze drukt voor de vierde keer de knop van de waterkoker in, want de inhoud van de drie bekers daarvoor kon ze telkens weer, koud geworden en wel, door de gootsteen spoelen. Ze hoopt dat deze nachtmerrie snel voorbij zal gaan, want ze is moe. Zó moe dat ze het allemaal ook niet meer weet. Ik zou haar zo graag willen zeggen dat het goedkomt met haar kind.
Ik zou haar zo graag zeggen dat ik trots ben
Ze zorgt voor alles en iedereen. Behalve voor zichzelf. Dat wil ze nog wel eens vergeten. Ze werkt, kookt, komt al haar verplichtingen na, zorgt dat de kinderen op tijd op school zijn, de koelkast gevuld is en dat de kinderen sporten. Ondertussen bouwt ze steen voor steen aan een veilige haven, een thuisbasis voor haar gezin. Ik zou haar zo graag willen zeggen hoe trots ik op haar ben.
Ik zou haar zo graag vertellen hoe mooi ze is
Haar prachtige ogen staan dof en kijken verdrietig. Ze heeft een troosteloze blik en kijkt een beetje nors. Haar aanstekelijke lach is verdwenen. Lachte ze maar wat vaker, net als vroeger. Ik zou haar zo graag willen laten zien hoe mooi ze is, als ze zorgeloos is.
Ik zou haar zo graag zeggen dat ze liever voor zichzelf mag zijn
Ze twijfelt of ze het wel goed doet. Ze denkt, piekert, zwijgt, praat en gaat door. Ze vraagt zich af welke steken ze heeft laten vallen. Ze twijfelt aan zichzelf, aan de skills die ze van nature heeft. Dat ze het allemaal kan. Sterker nog; dat ze het allemaal doet. Ze vindt het allemaal maar normaal. Vanzelfsprekend. Maar dat is het niet. Ik zou haar graag willen vertellen dat ze veel liever voor zichzelf mag zijn.
Ik zou haar zo graag vertellen dat ze een goede moeder is
Ik zou haar zo graag vertellen dat ze zichzelf niets hoeft te verwijten. Dat ze zich niet hoeft te verontschuldigen dat de chocolade uit de kast verdwenen is. Dat is oké. Ik zou haar zo graag vertellen dat ze niet hoeft te jokken dat ze geen zin heeft om te koken, doodmoe is en het niet meer weet. Ik zou haar zo graag vertellen dat ze voor zichzelf mag kiezen en dingen mag doen waar ze blij van wordt. Dat haar blijheid invloed zal hebben op haar omgeving. Dat het haar gezin goed zou doen als ze weer zichzelf zou zijn. Ik zou haar zo graag vertellen dat ze een goede moeder is.
Ik zou haar zo graag gunnen dat ze kan genieten
Die haar, dat ben ik.
En dat ben jij.
Kijk eens.
Kijk dan.
En zie jezelf eens écht.
Die ontzettend mooie, lieve, sterke, zorgzame, grappige, slimme, knappe moeder met een flinke dosis wilskracht en doorzettingsvermogen. Ik zou je zo graag gunnen dat jij jezelf weer ziet. Ik zou je zo graag een zorgeloze kerst toewensen. Ik zou je willen vragen om te genieten van je kind(eren) en dierbaren. Maar vooral zou ik je willen vragen om te genieten van jezelf. Al is het maar voor één klein momentje.
