Kwetsbaarheid en kracht
Lang heb ik gedacht dat het beter was om bepaalde gevoelens en gedachten voor mezelf te houden. Dat is ook niet zo gek. In mijn jeugd heb ik niet goed geleerd hoe ik met mijn gevoelens en emoties om moest gaan. Mijn ouders hadden het zelf ook niet geleerd van hun ouders. In de tijd dat zij jong waren werd er überhaupt niet zoveel over emoties en gevoelens gesproken. Ook op school heb ik vroeger niet geleerd hoe ik met emoties en gevoelens om kon gaan. Er werd gewoon niet over gepraat.
Krachtige en sterke emoties
Het probleem is echter dat ik wel hele sterke en krachtige emoties heb. Dat is altijd zo geweest, alleen was ik me daar niet bewust van. En als er allerlei gevoelens en emoties in je zitten die je niet onderkent en zelfs probeert weg te stoppen, dan proberen ze toch een manier te vinden om naar buiten te komen. Omdat ik geen controle nam over mijn emoties, namen mijn emoties controle over mij. Hierdoor voelde ik me kwetsbaar en durfde ik steeds minder op mezelf te vertrouwen. Ik schaamde me voor de emoties die ik had. Ik wilde graag sterk zijn en dat ook laten zien aan anderen. Omdat ik ze onbewust bleef onderdrukken kwamen ze op allerlei ongewenste manieren naar buiten. Maar gelukkig had ik een slim overlevingsmechanisme. Dat overlevingsmechanisme zorgde ervoor dat ik mijn emoties en gevoelens ging verdoven. Ik ging dwangmatig eten om maar niet te hoeven voelen. Eten werd mijn beschermingsmechanisme.
Acceptatie van mezelf
De afgelopen jaren ben ik mezelf steeds meer gaan accepteren. Hier zijn behoorlijk wat inzichten voor nodig geweest. Ik durf nu oprecht te zeggen dat ik van mezelf en het leven hou. Tijdens mijn opleidingen, zelfstudies en jarenlange werkervaring die ik heb opgedaan als leidinggevende én coach, heb ik veel mogen leren over mezelf en over het leven. Ik heb geleerd dat iedereen een eigen verhaal meedraagt en dat we allemaal onzekerheden met ons meedragen. Hierdoor weet ik dat mijn ervaringen, gedachten, gevoelens en gedrag niet raar of vreemd zijn. Ik heb geleerd dat er diepe gevoelens zitten achter het gedrag dat mensen laten zien.
Zo ook bij onze kinderen. Verslaafde kinderen zijn vaak bang om kwetsbaar te zijn. Ze zijn bang dat ze niet goed genoeg zijn, dat ze het niet waard zijn. Daarom verbergen ze wie ze werkelijk zijn. Dat voelt veilig voor ze. En tijdelijk kan het misschien ook wel veilig zijn, maar verslaafd zijn voelt diep van binnen nooit goed.
‘Gevoelens en emoties zijn niet belangrijk’
Maar goed…als ik dan naar mijn eigen situatie kijk: hoe had mijn kind kunnen leren om met zijn gevoelens en emoties om te gaan? Van mij had hij het niet geleerd. Ik had zelf geen idee hoe ik ermee om kon gaan. Wat ik hem leerde was dat gevoelens en emoties niet belangrijk zijn en dat je die kunt onderdrukken door dwangmatig te handelen. Oh mijn god, dat is nooit mijn bedoeling geweest. Dit heb ik nooit, maar dan ook nooit over willen brengen op mijn kind. Gelukkig heb ik het niet expres gedaan. Gelukkig was het onwetendheid van mijn kant. Dat verzacht mijn pijn een beetje.
Krachtig en kwetsbaar
Toch heb ik ook goed nieuws. Ik heb mezelf sterk en krachtig gemaakt door mijn gedachten en gevoelens die ik over mezelf had op één lijn te brengen met mijn basisovertuigingen van zelfwaarde. Zelfwaarde betekent dat je weet en accepteert wie je bent en dat je net zoveel waard bent als ieder ander. Ik durf weer mezelf te zijn, mijn leven weer te leven en mijn eigen koers te varen. Daarvoor is het nodig om me kwetsbaar op te stellen, maar geloof me: zo eng is dat helemaal niet. Ik ben niet meer zo snel bang van wat anderen van me denken. Als mensen een oordeel over me hebben, dan zegt dat meestal iets over hen, niet over mij. Vaak zegt het dat zij bepaalde aspecten van zichzelf of anderen niet kunnen accepteren. Waar het op neerkomt, is dat ik me kwetsbaar opstel maar me minder kwetsbaar voel. Daarmee bedoel ik niet dat ik geen gevoelens en emoties heb. Juist wel. Ze mogen er zijn. Ik luister ernaar. Want kwetsbaarheid is kracht!
Richting geven aan het leven
Waarom vertel ik dit aan jullie? Bij veel moeders die ik coach en begeleid zie ik dit alles terugkomen. Zij hebben vaak moeite met het tonen van hun kwetsbaarheid. Het zijn krachtige dames, deze moeders. Ze hebben een sterk overlevingsmechanisme. Je krijgt ze er niet onder. Zelfs al is de verslaving van hun kind zo zwaar en heftig, ze vallen niet om en gaan maar door. Als ik hen vraag wat ze voelen hebben ze geen idee. ‘Ik voel niks meer’, zeggen ze tegen me. Maar ze voelen wel. Meer dan ooit, maar ze stoppen dit weg onder dat sterke overlevingsmechanisme. Ze zijn zo vaak gekwetst in hun leven dat ze niet meer durven te voelen. Na een aantal coaching-sessies, als er voldoende vertrouwen is opgebouwd, openen ze zich langzaam. Beetje bij beetje zie ik hun kwetsbaarheid weer tevoorschijn komen. Beetje bij beetje weten zij hun kwetsbaarheid in te zetten als kracht. En wat is het prachtig om te zien dat deze moeders weer tot bloei komen en weer durven kiezen voor het leven. Wil jij met hulp van mij ook je kwetsbaarheid inzetten als je kracht? Ja, ik wil hulp om mijn kwetsbaarheid in te zetten als kracht
