De (grote) invloed van koppigheid op de relatie met je verslaafde kind
Gek word je van de koppigheid van je kind! Je bent er helemaal klaar mee en je gooit met verwijten: ‘Jij bent zó eigenwijs en koppig! Je neemt nooit iets van mij aan!’. Aan het einde van de discussie met je kind roep je: ‘Je kunt ook nooit eens je ongelijk toegeven!’.
Zeg eens eerlijk: als jij dit soort verwijten naar je hoofd geslingerd zou krijgen. Zou jij dan kunnen toegeven dat je koppig bent? Moeilijk, nietwaar?
Ja, achteraf kun je het misschien wel toegeven. Dan heb je geluk. Als je zelf kunt inzien dat je koppig was. Maar het kan ook zijn dat je vindt dat je in je recht staat. Misschien ben je zelfs trots op jezelf dat je zo vasthoudend bent geweest.
De voordelen van koppigheid
Koppigheid voedt de machtsstrijd tussen jou en je kind. Je weet dat het niet werkt. Toch kan je soms niet anders dan vasthouden aan je standpunt.
Koppige vasthoudendheid heeft namelijk een paar voordelen:
• Je hoeft je niet met vervelende gevoelens van jezelf bezig te houden.
• Je hoeft je niet bezig te houden met het effect dat jij op je kind hebt.
Omdat je overtuigd bent van je gelijk, dringen de vervelende gevoelens van je kind niet of niet voldoende tot je door. Op deze manier vermijd je de vervelende gevoelens van je kind.
Wat is de grens tussen gezond koppig en ongezond koppig?
Op korte termijn lijken de voordelen groot. Jouw koppigheid geeft je immers een gevoel van rechtvaardigheid, zonder dat je in werkelijkheid altijd rechtvaardig bent. Op langere termijn zijn de nadelen daarom groter. Je lost zaken die belangrijk zijn namelijk niet op. De relatie met je kind gaat eronder lijden. Vraag jezelf een af: wiens behoeften vervul jij met je koppigheid? Vooral die van jezelf? Gebruik jij daarbij bijvoorbeeld deze argumenten?:
• Ik moet voor mezelf opkomen, anders walst mijn kind over mij heen. Hij/zij is zo verschrikkelijk dominant en eigenwijs.
• Ik vind het gezond om te zeggen wat ik wil en hoe ik erover denk. Ik weet gewoon precies waar ik het over heb en dat ik altijd gelijk heb.
• Ik zie het gewoon beter dan mijn kind. Ik heb zoveel meer levenservaring.
Geluk is belangrijker dan gelijk
Misschien heb je wel hartstikke gelijk met deze argumenten. Maar het zal je niet verbazen als ik zeg dat dit niet relevant is. Geluk is belangrijker dan gelijk, toch? Waarschijnlijk kun je dit beamen. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Uit je omgeving krijg je her en der verschillende tips om het anders te doen, maar om eerlijk te zijn helpen die je geen steek verder:
• Geef je kind gewoon een beetje gelijk
• Leg uit waarom je eigenwijs bent
• Wees geduldig
• Waardeer elkaar
• Communiceer aardig en respectvol
• Zet je trots opzij
• Zie het niet als een wedstrijd
Dit werkt allemaal voor geen meter als je er middenin zit. Ja oké, soms heel eventjes, op korte termijn. Geweldig als je het wat langer volhoudt en jullie je hierdoor prettig voelen. Toch pakken jullie het dan niet in de kern aan. Je doet met die tips slechts aan symptoombestrijding.
Prima om je eigen behoeftes aan te geven
Om inzicht te krijgen in je koppigheid, vraag ik het je nog een keer: wiens behoeften vervul jij met jouw koppigheid? Dat moeten toch wel die van jezelf zijn hè? Krijg je nu het gevoel dat dit niet mag? Dat het egoïstisch is? Dan heb ik je op het verkeerde been gezet. Want het is helemaal prima om aan je eigen behoeften te denken! Alleen is dat niet het hele verhaal…
Handvatten
Ik geef je een aantal handvatten die je op weg kunnen helpen om de (eventuele) koppigheid in jullie relatie te verminderen:
1. De ideale situatie is dat je zowel je eigen werkelijke behoeften kunt zien als die van je kind. Het is dus en-en. Als je alleen op je eigen behoeften gericht bent of alleen op die van je kind, blijven jullie in de sfeer van koppigheid hangen. En dat is nu juist wat je liever niet meer ervaart.
2. Koppigheid is relatief. Op sommige momenten kan het een kwaliteit zijn, namelijk wanneer je vasthoudend bent en daardoor bereikt wat je wil bereiken. Op andere momenten is koppigheid een valkuil. Dan duw je er je kind juist mee van je af.
3. Koppigheid en drammen zijn vaak een vorm van boosheid. Een indirecte boosheid. Onder boosheid liggen vaak nog andere gevoelens en behoeften waarvan je je nog niet bewust bent. Stel jezelf maar eens de vraag: “Wat gaat er schuil onder mijn koppigheid?”
Ben je bereid de koppigheid in jullie relatie achter je laten?
In de online training ‘Snel meer rust in je gezinsleven zonder conflicten met je verslaafde kind’, leer je hoe je op een positieve en succesvolle manier met je verslaafde kind communiceert en hoe je koppigheid achterwege kunt laten. Meer weten? Klik dan hier op de link.
