16
aug

Flinke tegenslag en toch intens gelukkig

Dertien jaar geleden kwam ik er alleen voor te staan met 3 kinderen. Op dat moment kwam mijn oudste zoon in aanraking met drugs en raakte  verslaafd aan Speed. Dat was nog niet alles. Vanwege diverse redenen werd ik gedwongen te stoppen met mijn kinderkledingzaak en moest fulltime gaan werken voor een baas. Niet veel later kreeg ik een burn-out. Ik voelde me ontredderd en machteloos.

Verandering komt niet vanzelf

Mijn leven stond volledig op z’n kop. Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog gelukkig zou worden. Mijn toekomstbeeld was niet rooskleurig. Ik voelde me eenzaam en radeloos. En extreem moe. Het leek alsof ik in een waas leefde. Op de overleefstand deed ik wat ik dacht dat nodig was: niet zeuren en kei hard knokken om overeind te blijven.

Ik kreeg mijn leven weer op de rit

In zo’n situatie is het heel verleidelijk om je terug te trekken en in de slachtofferrol te stappen. Om het geloof in een betere toekomst op te geven. Of om gewoon door te gaan met overleven. Maar dat was tijdens mijn burn-out geen optie meer. In mij wakkerde nog een klein vlammetje: ik wilde leven in plaats van overleven. En stap voor stap stuurde ik mijn leven weer in een andere richting. Een wereld van verschil met hoe het nu is. Een kwestie van geluk? Nee, zeker niet.

Andere keuzes

Terugkijkend zijn er een paar belangrijke keuzes geweest, waardoor ik mijn leven weer op de rit kreeg. Hopelijk helpen mijn keuzes je om jouw leven ook een positieve draai te geven.

1.Mijn kind is niet mijn vijand

Mijn zoon en ik hebben een tijdje lijnrecht tegenover elkaar gestaan. Spijtig genoeg moest ik vaststellen dat we een soort van elkaars vijanden waren geworden. Nu ik er aan terug denk is het eigenlijk niet te bevatten. Al die jaren zijn verspild. Mijn kind is niet mijn vijand. Mijn kind liep vast in het leven en zijn ontwikkeling. Via zijn gedrag wilde hij mij vertellen dat er iets aan de hand was. Ik besef dat ik mijn zoon tekort heb gedaan. Niet bewust, maar het heeft hem wel geschaad. Inmiddels investeer ik weer volop in onze relatie en ga ik veel bewuster met hem om. Hij mag zijn wie hij is. Ik heb mijn kind weer leren omarmen.

2. Stap uit de slachtofferrol

Mijn eigenwaarde werd ontleent aan de problemen die ik had. Dit was een  heftige ontdekking maar misschien wel één van de meest waardevolle inzichten die ik heb gehad in mijn leven. Met de problemen die ik had was ik naar mijn idee iemand. Mijn omgeving had het met me te doen. Dat zorgde ervoor dat ik aandacht kreeg. Om iemand te kunnen zijn hield ik mezelf onbewust in de slachtofferrol. Het gevolg was dat ik steeds verder van mezelf verwijderd raakte en continu gedachtes had dat ik niet goed genoeg was. Gelukkig heb ik dit patroon kunnen loslaten en een gezond gevoel van eigenwaarde kunnen ontwikkelen.

3. Openstaan voor veranderingen

In die tijd vond ik het moeilijk om mijn grenzen te stellen. Naar mijn kinderen maar ook naar mezelf. Dit betekende o.a. dat ik onacceptabel gedrag accepteerde van mijn verslaafde zoon, maar ook dat ik geen grenzen had ten aanzien van mezelf. Ik ging maar door. Net zolang totdat ik in een burn-out terecht kwam. Mezelf uiten en aangeven wat ik écht nodig had deed ik niet. Mijn behoeftes waren niet belangrijk en werden op de laatste plaats geschoven of weggewuifd. Het openstaan voor verandering heeft me geleerd dat het aangeven van je behoeftes en grenzen duidelijkheid schept voor de ander en persoonlijke ruimte creëert voor jezelf.  

4.  Maak keuzes die goed voor je zijn

Altijd maar doorgaan en niet zeuren zorgde ervoor dat ik harstikke moe was. Dan heb je twee opties. Je kunt in bed gaan liggen en de hele tijd denken ‘wat ben ik moe en zielig’. Of je neemt je verantwoordelijkheid. Ik koos het laatste. Ging leuke dingen doen, ook al was ik moe. En ik merkte dat ik daar juist energie van kreeg. Verantwoordelijkheid nemen betekent goed voor jezelf zorgen. In mijn geval is dat gezond eten, dagelijks mediteren, op tijd slapen, regelmatig iets leuks doen en wandelen en fietsen in de natuur. Deze dingen leveren me positieve energie op. En ik weet dat ik betere keuzes maak, wanneer mijn energie licht is en stroomt. Voor mezelf, mijn partner en mijn kinderen.

5. Kies voor je geluk

Tot slot is het belangrijk dat je jezelf geluk gunt. Durf te dromen, ook al zit het je niet mee. Niets is onmogelijk. Dertien jaar geleden leken mijn dromen heel ver weg. Totdat ik het mezelf weer gunde om plezier te hebben en gelukkig te zijn. Mijn leven heeft een compleet andere wending gekregen. Ik heb nu een liefdevol samengesteld gezin met de allerliefste partner die ik me kan bedenken. Mijn vriend heeft anderhalve maand geleden te horen gekregen dat hij darmkanker heeft. Begin juli is de tumor verwijderd. Deze week de eerste chemokuur gestart. De angsten en het verdriet mogen er zijn. Toch kiezen we ook voor geluk. Afgelopen week zijn we naar Griekenland geweest. Daar hebben we genoten van idyllische plekjes, het samenzijn en mooie intense momenten beleefd. En hoe gek het misschien ook klinkt, met een traan en een lach voelden we ons intens gelukkig.

6. Vraag om hulp

Net als veel andere alleenstaande moeders, had ik een aantal jaren geleden het gevoel dat ik het allemaal alleen moest kunnen. Ik wilde anderen niet tot last zijn. Toch besloot ik om hulp te vragen. Dat maakte een wereld van verschil. Een belangrijke tip: je hoeft het niet alleen te doen. 

vraag om hulp!

HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!



Interessant artikel?

Vul je emailadres hieronder in, dan stuur ik je mijn blogupdates met advies direct toe.