Een vlucht naar drugs
De verslaving van mijn zoon is jaren geleden niet ontstaan door het gebruik van verslavende middelen maar door het ontbreken van een gezonde emotionele verbinding met de mensen om hem heen.
Emotionele afwezigheid
Na de scheiding met zijn vader was ik druk met het verwerken van mijn eigen ellende en het omhoog houden van alle ballen. Vanuit deze overlevingstand vergat ik er te zijn voor mijn zoon. Praktisch gezien was ik wel aanwezig. Ik zorgde voor de was, deed boodschappen, kookte eten, bracht hem naar verschillende sportclubjes, betaalde de hypotheek en nog veel meer. Maar op emotioneel gebied was ik de grote afwezige.
Een masker
Enerzijds had ik zelf niet geleerd om me te begeven op dat terrein. Anderzijds was ik bang dat ik zou instorten als ik mijn gevoelens en emoties zou toelaten. Onbewust sloot ik me af voor de gevoelens en emoties die mijn zoon had rondom de scheiding en zijn puberteit. Hij liet niet merken wat er van binnen allemaal in hem omging. Net als ik verstopte hij zich achter een masker van stoer doen, sterk zijn en een afweer tegen kwetsbare gevoelens.
Een vlucht naar drugs
Omdat hij thuis niet voldoende aandacht en liefde heeft gevoeld in die periode is hij gaan vluchten in het gebruik van drugs. Mijn zoon miste de emotionele verbinding die hij heel hard nodig had. Diep van binnen was hij eenzaam. Omdat de verbinding met ons verbroken werd, is de verbinding met zichzelf ook verbroken. Helaas zag hij geen andere uitweg dan het verdoven van pijn, verdriet en eenzaamheid met drugs.
Wat werkt niet
Het werkte totaal averechts om hem te vertellen dat hij slecht bezig was. Daardoor voelde hij zich alleen maar slechter. Het dreef ons verder uit elkaar. Hij hield steeds meer afstand van mij en dat zorgde ervoor dat ik steeds minder mogelijkheden en invloed had om hem te helpen.
Wat werkt wel
Mijn zoon had liefde en verbinding nodig. Samen een film kijken, een spel spelen, en schouderklopje, een knuffel, emotionele verbondenheid en ga zo maar door. Een oprecht ´hoe is het met je. ´ Hij had het nodig dat er werd geluisterd. Net als ieder mens wilde hij gehoord en gezien worden. Mijn hand uitsteken en mijn kind met al zijn minnen en plussen weer gaan omarmen en liefhebben was dé manier om weer met hem in contact te komen.
Het was niet gemakkelijk
Zeker in het begin was dat niet gemakkelijk. Het was lastig om de jongen achter de problemen en verslaving weer te gaan zien. Na jaren van bedrog en hevige kwetsingen had ik zelf een behoorlijke stevige muur opgebouwd. Het heeft me heel wat tranen en boosheid gekost om mij eigen muurtje weer te laten zakken. Gelukkig kan ik nu zeggen dat het dubbel en dwars de moeite waard was.
Herkenning
Mocht je herkenning vinden in mijn verhaal. Weet dan dat ik je met liefde en plezier help om jullie weg weer te vinden.
