Stop met piekeren
Je piekert je suf omdat een bepaalde situatie rondom je verslaafde kind je helemaal geen goed gevoel geeft. Allerlei (vooral doem-) scenario’s passeren de revue. De situatie wordt eindeloos herhaald in je hoofd. Je voegt er nog wat boze en/of angstige gedachten aan toe. En het wordt een giftige cocktail.
Verstrikt raken in je eigen bedachte oplossingen
Ergens weet je dat wel dat piekeren je niet helpt, maar toch blijf je hardnekkig vasthouden aan je mentale strategie om de oplossing te bedenken. Je voelt je hoe langer hoe meer verstrikt raken in het web. Je gevoel wordt er, ondanks je verwoede pogingen, niet bepaald beter op.
Dit overkwam mij laatst. Ik werd meegenomen door mijn gepieker. De situatie leek uitzichtloos. Ik wist ook niet hoe ik mezelf kon helpen. Ik bekeek de situatie echt van alle kanten. Hoeveel suggesties ik mezelf ook deed, ik had daar altijd wel weer een weerwoord op.
Je suf piekeren
Zucht………….
Gek eigenlijk: Je piekert je suf omdat een bepaalde situatie je helemaal geen goed gevoel geeft. Je voelt je ergens niet goed bij en daarom ga je heel hard nadenken. Huh? Natuurlijk, veel situaties kunnen we oplossen door logisch nadenken. Maar als je gevoelens van binnen je aandacht vragen, zal er van nuttig nadenken niet veel terecht komen. Herken je dat?
Wat helpt wel?
Als je je ergens niet goed bij voelt, kun je het beste eerst even luisteren naar dat gevoel i.p.v. alles meteen te overschreeuwen met je hoofd. Het vraagt niet voor niks je aandacht. Maar hoe moet dat in godsnaam? Helaas hebben we dat niet geleerd op school. Ik in ieder geval niet.
Contact maken met je gevoelens
Contact leren maken met je gevoelens, dat heb ik later moeten leren, o.a. door me bezig te houden met mindfulness. Dus toen ik mezelf steeds verder in paniek had gebracht, besloot ik mijn hoofd tot stilte te manen en rechtstreeks bij de bron te gaan luisteren wat er aan de hand was. Ik sloot mijn ogen en werd stil. Ik daalde af in mijn lijf en ontdekte ter hoogte van mijn maag een gespannen knoop die stijf stond van emoties. Daarnaast leek het alsof mijn keel opgezwollen was, ik kon er geen woord uit krijgen.
Op een denkbeeldig stoeltje zette ik mezelf erbij. Dat in mij wat het zo moeilijk had, hield ik op deze manier even gezelschap. Ik liet mezelf weten dat ik er was. Zonder verwachtingen. Ik voelde gewoon en stond open voor wat die knoop en gezwollen keel vol met emoties en spanningen mij liet weten.
Gehoord worden
Wat gebeurt er met jou als je je écht gehoord voelt? Juist, dan ontspan je. Dat geeft opluchting. Toch??? Identiek hetzelfde gebeurt met je gevoelens als deze aandacht van je krijgen. Als je eerbiedig je mond houdt en luistert naar hún verhaal. Als ze zich écht gehoord voelen en niet geforceerd om te veranderen. Als ze voelen dat je respect voor ze hebt en ze niet bekritiseert. Dan ontspant er iets. De storm gaat liggen. Er ontstaat ruimte. En dan ontstaat er weer ruimte om na te denken. Als dat nog nodig is. Vaak niet eens. In mijn geval niet.
