10
apr

Intens verdrietig

Vandaag recht uit mijn hart een emotionele blog. Zojuist heb ik het bericht ontvangen dat een vriend van de zoon van mijn vriendin is overleden aan het Coronavirus. 29 jaar en volop in de bloei van het leven.

Een drama

De jongen woont in het dorp waar ik tot voor twee jaar terug mijn hele leven heb gewoond. Ik ken zijn familie en naasten. Het is een drama. Woorden schieten tekort. Ik wens alle betrokkenen heél, héél véél sterkte en kracht toe om met dit verlies te moeten omgaan.

Het komt binnen

Het komt zo ontzettend binnen bij me. Het doet gewoon pijn aan mijn hart. Ik wordt overmand door emoties, tranen biggelen over mijn wangen. Dit is de grootste nachtmerrie van iedere ouder. En nu wil ik mijn eigen leed niet groter maken. Absoluut niet. Maar sinds het Coronavirus voel ik een dieperliggende angst. Mijn partner begrijpt me niet zo goed en zegt dat ik wat meer moet relativeren. Eerlijk gezegd begreep ik het zelf ook niet helemaal.

Intens verdriet

Maar nu wel. Toen ik zojuist het bericht ontving werd ik intens verdrietig. Ik heb een muziekje opgezet en mijn tranen de vrije loop gelaten. Ik leef natuurlijk mee met iedereen die betrokken is bij het overlijden van deze jongen. En ik voel nu waar mijn eigen angsten over gaan. Ik ben heel erg bang om mijn kind(eren) te verliezen aan het Coronavirus. In het bijzonder bang om mijn oudste zoon te verliezen.

Drugs dreef ons uit elkaar

Hij en ik hebben het niet altijd fijn gehad in het verleden. En dat is zachtjes uitgedrukt. Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat we totaal van elkaar verwijderd waren van zijn vijftien tot ongeveer drieëntwintig jaar (hij is nu zevenentwintig). Lang heb ik gedacht dat drugs ons uit elkaar dreef. Inmiddels weet ik dat de kern van het probleem veel dieper lag. Het is een beetje het kip en het ei verhaal. Het gebruik van drugs deed onze relatie geen goed, maar omdat onze relatie niet goed was is hij drugs gaan gebruiken. 

Bang om hem te verliezen

Wat ben ik bang geweest om hem te verliezen. Doodsangsten heb ik gehad. Bang dat hij zou overlijden aan een overdosis, bang dat hij zou verongelukken in de auto omdat hij een heel weekend niet sliep omdat hij strak stond van de Speed en dan toch in de auto naar huis reed op zondagavond, bang dat anderen hem in elkaar zouden slaan of schoppen wanneer hij ruzie zocht en nog veel meer.

Angst giert door mijn lijf

Voorheen wist ik geen raad met deze gevoelens. Om te overleven stopte ik ze zo ver mogelijk weg. Nu laat ik de emoties door me heen gaan en ervaar ik wat ik werkelijk voel. Ik voel de angst door mijn lijf heen gieren. Mijn buik voelt als een draaikolk, mijn keel zit dicht, tranen rollen over mijn wangen. Ik laat het er zijn. Ik weet inmiddels uit ervaring dat het ook weer wegebt.

Opluchting

Wanneer het zakt voel ik me opgelucht. Het is alsof iemand een zware zak zand van mijn rug heeft afgehaald. Tot op het bot dringt het tot me door hoe fijn het is dat het contact tussen ons weer goed is. Ik ben ongelofelijk dankbaar dat we elkaar weer hebben gevonden hebben en de liefde tussen ons weer stroomt. Het klinkt misschien gek maar het dringt nu nog meer tot me door. De jongen die is overleden had ook mijn zoon kunnen zijn. Zijn ouders krijgen niet de kans die wij wel hebben gekregen. Dat voelt dubbel. Ik laat toe dat het naast elkaar mag bestaan. Onbegrijpelijk wat zij moeten meemaken. Ik leef met jullie mee. Veel sterkte voor alle nabestaanden.

 

HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!



Interessant artikel?

Vul je emailadres hieronder in, dan stuur ik je mijn blogupdates met advies direct toe.