Verlangen naar erkenning van je leed
Ouders van een kind met een verslaving of verslavingsproblematiek voelen zich vaak onbegrepen en dat terwijl het ongelofelijk zwaar is om te “dealen” met de verslavingsproblematiek van een kind. Het is jammer dat hun schreeuw om steun en begrip vaak niet gehoord wordt binnen de maatschappij.
Er alleen voor staan
Ouders blijken vaak last te hebben van psychische klachten. Ze hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van depressieve klachten en verzuimen regelmatig van het werk. De zware belasting heeft sociale gevolgen: Ouders raken soms in een geïsoleerde positie. Ze hebben vaak het gevoel overal alleen voor te staan. Ze hebben het idee dat de omgeving hun situatie niet begrijpt, of erger nog veroordeelt. Naast dit eenzame gevoel worden ze ook nog eens belast met het overnemen van financiële, huishoudelijke of sociale taken van het verslaafde kind. Schuldgevoel zorgt er in veel gevallen voor dat ze de totale verantwoordelijkheid van het kind op zich nemen. Door dit alles raken ze volledig uitgeput. De machteloosheid en het verdriet vreten aan hen.
Mezelf kwalijk nemen
Ik kan het mezelf lang kwalijk blijven nemen dat mijn zoon verslaafd is geraakt aan Speed. Maar die houding helpt ons niet. Erover praten helpt me wel. Maar dat is in de praktijk niet altijd gemakkelijk. De omgeving heeft vaak een oordeel, maken achter mijn rug kwetsende opmerkingen of vallen in sommige gevallen stil. En dat is pijnlijk. Als je zwaar lijdt en je omgeving veroordeelt de situatie in jullie gezin: “het is jullie eigen schuld”, dan worden ouders daar niet vrolijker van. Het maakt dat ze zich eenzaam en buitengesloten voelen.
Niet begrepen
Onbegrepen en niet serieus genomen worden zorgt voor extra lijden. Een gebrek aan erkenning speelt hierin een rol. Het is goed dat hier aandacht aan wordt besteed, want ouders worden vaak niet serieus genomen en niet begrepen. Alsof ze hierom gevraagd hebben. Alsjeblieft zeg, denk eens na. Ze willen niks liever dan de draad weer oppakken en de verslaving achter zich laten.
Erkenning van je leed
Naast het toelaten en accepteren van de pijn en het verdriet die het leed veroorzaken is voor ouders die hun kind zien worstelen met een verslaving, heel erg belangrijk dat hun leed erkend wordt. Het is enorm steunend als mensen uit de omgeving daar af en toe iets over zeggen. Voor mensen in de omgeving betekent het dat ze niet bang moeten zijn om bijvoorbeeld te vragen: Hoe is het voor jou dat je kind verslaafd is geraakt?
We willen ertoe doen
We hebben ten slotte allemaal een sterk verlangen om gehoord en gezien te worden door de mensen om ons heen, om van betekenis te zijn. Het is soms bijna onzichtbaar aanwezig, ons verlangen naar erkenning– het is een van onze basisbehoeftes. Ouders die dat missen blijven snakken naar compensatie. Gehoord en gezien worden, waardering en begrip krijgen het maakt het zware leed een klein beetje zachter.
Wil jij gehoord worden door een ervaringsdeskundige? Vraag dan hier een gratis gesprek aan. Ik weet door welke ellende jij heen gaat en kan je handvatten geven om de situatie in jullie gezin dragelijker te maken. Chroom niet en neem vandaag nog contact met me op. Tot slot wil ik jullie een mooie vraag om over na te denken meegeven: "Hoeveel gemak zou het je opbrengen als je elk oordeel als een interessant oordeel zou kunnen zien?"
HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!
