08
nov

Gekwetst en afgewezen

Om mijn zoon weer te bereiken ging ik met hem in gesprek. Ik ging met hem onderhandelen over zijn gedrag, ik ging hem belonen en straffen en in sommige gevallen kocht ik hem om. Je kent het wel: als je nu even dit of dat doet voor mij, dan zal ik dit of dat doen voor jou.

Een goede opvoeder

Ik probeerde te voldoen aan het ideaalbeeld wat de maatschappij, ikzelf en mijn ouders hebben van een ‘goede opvoeder.’ Op een toon die mezelf streng in de oren klonk en al helemaal niet in mijn ware aard ligt, sprak ik mijn zoon toe. Helaas leverde het niet het gewenste resultaat op. De momenten van crisis werden steeds killer. De relatie met mijn zoon werd steeds afstandelijker. Achteraf gezien had ik veel beter mijn onvoorwaardelijke liefde aan hem kunnen tonen. Dat had ons dichterbij elkaar gebracht.

Gekwetst en afgewezen

In plaats van het tonen van mijn onvoorwaardelijke liefde gebeurde er iets anders. Ik voelde mezelf gekwetst en afgewezen in mijn rol als moeder. Ik verweet mezelf dat ik had gefaald als opvoeder en mijn zoon dat hij dwars en lastig was. Omdat mijn onmacht ondragelijk werd greep ik naar machtsmiddelen. Om weer grip te krijgen op mijn kind paste ik simpele autoritaire opvoedmethodes zoals straffen toe. Daar zou hij van leren!

De ontwikkeling stagneerde

Dat was niet het geval. Het gevolg was dat mijn zoon zijn houvast van een veilige thuisbasis kwijtraakte en een negatief zelfbeeld ontwikkelde. Mijn zoon werd steeds moelijker te beïnvloeden en raakte vervreemd van mij. Hij scheerde zijn eigen naad en trok zich van niets of niemand aan. Hij had geen doelen meer in het leven en ging problematisch drugsgebruiken. Regelmatig verloor hij zijn zelfbeheersing en gebruikte (verbaal)geweld. Zijn vermogen om zich aan te passen en om te leren van negatieve ervaringen was totaal verdwenen.

Gebukt onder frustratie en stress

Ik was niet langer de mentor van mijn zoon. Mijn zoon nam niks meer van me aan en het ontzag was totaal verdwenen. Het leek wel of hij helemaal niet bang was om in de problemen te komen. Alhoewel ik ontzettend betrokken was en een grote verantwoordelijkheid voelde slaagde ik er niet in om hem te bereiken. Ondanks mijn liefdevolle bedoelingen gingen we allebei gebukt onder zware frustratie en stress. Steeds vaker vroeg ik mezelf af: ‘wat is hier aan de hand?’ ‘Waarom heb ik totaal geen grip meer op mijn kind?’

Wat werkt wel

Gelukkig heb ik mogen ontdekken wat er ontbrak in de opvoeding. Inmiddels ben ik me ervan bewust wat wel en niet werkt met ‘probleemkinderen’ en weet ik wat ervoor nodig is om weer de leiding te krijgen over je kind. Je hoeft niet te leunen op dwang en geforceerde manieren voor het verkrijgen van medewerking, gehoorzaamheid en respect van je kinderen. Het geheim zit in een goede band met je kind.

Leeftijdsgenootjes nemen plek ouders in

Dat klinkt eenvoudig maar schijn bedriegt. Tegenwoordige tijd nemen de leeftijdsgenoten van onze kinderen onze plaats in. Kinderen volgen elkaars adviezen en aanwijzingen op. Leeftijdsgenoten zijn het nieuwe referentiekader van onze kinderen in het vormen van hun gedrag, identiteit en normen en waarden. Met alle gevolgen van dien. Onze kinderen zijn in de war.

Grijp nu in

Ben jij het contact met je kind aan het verliezen? Betreur dit niet langer, maar grijp vandaag nog in. Hoe eerder je bewust bent van wat je kunt doen om je kind weer terug te halen, hoe beter. Op een diepgeworteld niveau de relatie met je kind goed houden, daar zit de uitdaging.

Ik grijp in


Help je mij dit artikel te delen? Dank je wel!



Interessant artikel?

Vul je emailadres hieronder in, dan stuur ik je mijn blogupdates met advies direct toe.