Positief communiceren vanuit verbinding
Deze week een gastblog van moeder Suzan. Ze vertelt over haar valkuilen en stappen in de juiste richting om weer in verbinding te komen met haar zoon.
Hoe het begon
Op 16 jarige leeftijd begon mijn zoon met roken. Hij vond dat altijd vies en zei dat hij dat nooit ging doen. Maar het feit lag er. Waarschijnlijk is hij toen ook begonnen met zijn eerste jointje. Hij had niets met alcohol dus een keer een jointje vond hij een goed alternatief. Natuurlijk heb ik vaak met hem gesproken over alcohol en drugs. Zelfs voordat hij begon met roken en blowen.
Ik dacht als ik met hem in gesprek blijf dan blijft het bij experimenteren en recreatief blowen en is het geen probleem. Het is dan een fase die hoort bij de leeftijd. Achteraf is dat misschien naïef.
Hoe het uit de hand liep
De jaren erna is het uit de hand gelopen. Hoe ik ook in gesprek bleef met mijn zoon hij ging steeds meer blowen. Hij zei me elke keer dat hij het echt recreatief deed. Steeds beloofde hij me dat hij zich aan gemaakte afspraken hield. Alleen in het weekend af en toe een jointje. Dat was niet waar. Hij ging liegen en manipuleren om door te gaan met blowen. Achteraf veel meer dan wat ik dacht.
Ruzie
Het werd mij echt duidelijk dat het blowen compleet uit de hand was gelopen.
Natuurlijk ging het gebruik van mijn zoon en zijn gedrag niet zonder ruzies.
Ik probeerde alles. Rustig praten met hem, boos worden, verbieden, controleren. Dreigen dat hij op kamers moest. Ik dacht dat ik hem kon helpen om grip te krijgen op zijn leven. In plaats daarvan werd zijn gedrag alleen maar moeilijker. Hij gedroeg zich onrespectvol en ging compleet zijn eigen gang. Ik had slapeloze nachten. Ik had geen grip meer op hem. Inmiddels was hij boven de 18 en blowde dagelijks.
Grenzen stellen
Als ik hem niet kan veranderen, moet ik mijzelf veranderen dacht ik. Want als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Ik ging hulp zoeken en informatie verzamelen. Hij had wat gesprekken bij Novadic onder mijn dwang. Maar ze konden hem niet bereiken. Als je zoon niet wil kun je niks kreeg ik te horen. Je kunt wel grenzen stellen en kiezen voor jezelf was het advies. Het bleek dat ik wel degelijk invloed op hem had. Ik stelde keiharde grenzen en voerde die uit. Verder bleef ik liefdevol communiceren zonder boos te worden. Hulp bij het stoppen met blowen of uit huis. Dat was zwaar en ging met veel strijd. Want mijn zoon probeerde zijn zin te krijgen. Toen besloot ik voor mezelf hulp te zoeken bij dit proces. Samen met Esther waar ik in oktober 2018 mee in contact kwam en een persoonlijk coachingstraject volg ging er veel veranderen. Esther steunde mij en gaf me adviezen waar ik echt wat mee kon. Ook liet ze me liefdevol mijn aandeel zien.
De ommekeer
Mijn zoon wilde thuis blijven wonen en koos voor hulp. Volledig stoppen bleek een te grote stap. Inmiddels is hij minder gaan blowen en zijn er afspraken gemaakt waar hij zich nu wel aan houdt. Hij blijft voorlopig nog hulp krijgen. De band tussen ons is weer goed. Hij neemt zelf meer verantwoordelijk en is gaan inzien dat wat hij deed niet goed was. We zijn er nog niet. Maar als ik terugkijk is er veel positief veranderd. We hebben weer verbinding met elkaar en communiceren rustig en positief met wederzijds respect. Mijn zoon weet waar hij aan toe is nu omdat ik doe wat ik zeg en duidelijk ben in mijn grenzen. Dat geeft hem rust en structuur. Ook voor mij is er nu rust en vertrouwen gekomen. Mede door de steun en coaching van Esther zijn we nu op dit punt aangekomen.
Blog schrijven
Ben jij ook een ouder van een kind met een verslaving of problematisch middelen gebruik of gedrag en wil jij een blog schrijven voor op de website www.mijnkindisverslaafd.nl? Schrijf dan nu je verhaal en deel daarin je persoonlijke lessen. Het mag anoniem, maar dat hoeft natuurlijk niet. Stuur je blog met eventuele foto naar esther@mijnkindisverslaafd.nl. Delen is helen.
