07
feb

Het rattenpark

Afgelopen week bekeek ik een TED Talk van Johann Hari `Everything you think you know about addiction is wrong.’ Hari vertelt over een experiment van Bruce Alexander. Hij is professor in de psychologie in Vancouver.

Onderzoek

Professor Alexander doet onderzoek naar verslaving. Hij borduurt verder op eerdere onderzoeken met ratten die gaan over verslaving. Je stopt een rat in een kooi en geeft hem twee waterflessen. Eén fles met alleen water en de andere fles gevuld met water en cocaïne of heroïne. De rat kiest bijna altijd voor de fles gevuld met drugs en sterft binnen de korste keer.

Ze bouwen een rattenpark

Toen professor Alexander dit experiment zag in de jaren ’70 viel hem iets op. Hij merkte op dat de rat in een lege kooi werd gestopt. De rat had niks te doen en niemand om zich heen. Het enige vermaak waren de waterflessen, waarvan er één gevuld was met water en drugs. Vanuit dit gegeven wilde hij iets anders uitproberen. Hij en zijn medewerkers bouwden een rattenpark. Het was de hemel op aarde voor ratten. Er was veel kaas, veel gekleurde ballen, veel tunnels en speeltjes waar ratten blij van worden. Cruciaal was ook dat er veel rattenvrienden waren zodat ze seks met elkaar konden hebben. En natuurlijk de twee verschillende flessen, eén gevuld met water, de ander gevuld met water en drugs.

Fascinerend

Het fascinerende was dat de ratten in het rattenpark amper kozen voor de fles met het drugswater. Ze gebruiken het bijna nooit. Geen van de ratten drinkt ervan en geen enkele rat neemt een overdosis. De ratten gaan dus van bijna 100% overdosis in geïsoleerde kooi naar 0% gebruik als ze een gelukkig netwerk om zich heen hebben.

Soortgelijk onderzoek

Toen professor Alexander dit zag, bedacht hij dat ratten natuurlijk anders zijn dan mensen. Maar er is een soortgelijk onderzoek met mensen waarin hetzelfde werd onderzocht: de oorlog in Vietnam. In de Vietnam oorlog gebruikt 20 % van de Amerikaanse soldaten Heroïne. Deze soldaten worden via uitgebreide studies gevolgd wanneer ze weer thuis zijn. Opvallend was dat 95% van de soldaten stopte met het gebruik van drugs. Ze hoefden niet te ontwennen en hadden geen afkickverschijnselen.

Verslaving:een aanpassing aan de omgeving

Het zette professor Alexander aan het denken. Hij dacht dat er mogelijk toch iets anders ten grondslag aan verslaving ligt dan men lange tijd gedacht had. Alexander en zijn team hadden sterke aanwijzingen dat verslaving te maken heeft met de kooi waarin je leeft. Dat verslaving een aanpassing is aan de omgeving. Als je gelukkig en emotioneel gezond bent dan vorm je een stevige band met je dierbaren om je heen. Maar als je dat niet kunt omdat je getraumatiseerd bent, eenzaam bent in relaties die belangrijk voor je zijn, en/of flink terneergeslagen bent over het leven dan bouw je een band op met iets anders wat je oplucht. Bijvoorbeeld gokken, gamen, drugs, alcohol, shoppen, eten, etc… Je smeed een band met iets of iemand want dat is onze natuur. Ieder mens heeft een natuurlijke drang naar verbinding.

Gebrek aan verbinding

De kern van de verslaving van mijn zoon had te maken met een gebrek aan verbinding. Wanneer je goede banden en gezonde connecties hebt met de mensen van wie je houdt dan heb je zéér waarschijnlijk geen middelen of verslavend gedrag nodig om je goed te voelen. Mijn zoon kon het niet verdragen dat verbinding met zijn dierbaren niet voldoende aanwezig was. Na jarenlang onderzoek naar de oorzaak van zijn gedragsproblemen en verslaving, denk ik inmiddels dat een gebrek aan verbinding vaak ten grondslag ligt aan gedragsproblemen en verslaving. Wil je advies over dit onderwerp? Je bent van harte welkom. 

Contact

 

Help je mij dit artikel te delen? Dankjewel!

 



Interessant artikel?

Vul je emailadres hieronder in, dan stuur ik je mijn blogupdates met advies direct toe.