De grootste bron van stress
Ouders waarvan het kind verslaving-gevoelig is weten vaak wel dat stress een trigger is voor het kind. Deze kinderen gebruiken bijvoorbeeld drugs of spelen games om niet te hoeven voelen wat ze werkelijk voelen. Drugs, alcohol of het spelen van games werkt verdovend. Wat is voor jouw kind de grootse bron van stress?
Relaties grootste bron stress
Wat ouders vaak niet weten en opmerken is dat relaties meestal de grootste bron van stress zijn. Op dat gebied is wat mij betreft nog veel werk te verrichten. Wanneer kinderen jong zijn, vinden ouders het vanzelfsprekend om aanwezig en betrokken te zijn. Als vanzelfsprekend nemen we onze kinderen aan de hand.
De beschikbaarheid van ouders
Wanneer kinderen in de puberteit komen lijkt deze vanzelfsprekend ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Pubers willen zich losmaken van hun ouders. Ze zijn vooral gericht op vrienden en vriendinnen. Ze zijn druk met school en andere activiteiten. In hun volle agenda lijken ze de ouders niet meer zo nodig te hebben. Toch is het in de puberteit ongelooflijk belangrijk dat kinderen beschikbare ouders hebben. Zowel in aanwezigheid, emotionele beschikbaarheid en betrokkenheid.
Storend gedrag
Kinderen in de puberteit hebben meer steun van hun ouders nodig dan ze zelf kunnen aangeven en vaak juist niet aangeven. Dit geldt zeker voor kinderen die ‘problemen’ veroorzaken. Bij kinderen met ‘storend gedrag’ of ‘verslavingsproblematiek’ ligt de focus vaak volledig op het ‘vervelende gedrag.’ Maar het ‘storende gedrag’ is niet de oorzaak waarom je kind zo doet, het is een gevolg van een dieperliggend probleem. Wees je daar als ouder bewust van.
Emotioneel probleem
Een kind wat ‘problemen’ veroorzaakt heeft een emotioneel probleem. Er is niet voldoende vrijheid voor kwetsbaarheid in de relatie met de ouders of verzorgers. Als de ouder(s) niet voldoende beschikbaar zijn, om wat voor reden dan ook, kan dat het kind alarmeren en onrust veroorzaken. Zelfs als de ouder wel aanwezig is, maar bijvoorbeeld emotioneel niet voldoende beschikbaar is, kan er een gevoel van onzekerheid bestaan bij het kind.
Verwijdering
Omdat ouders vaak niet weten hoe ze ‘vervelend (verslavings)gedrag’ het beste kunnen aanpakken en angst ervaren om hun machtspositie te verliezen, kunnen ze de relatie ‘misbruiken’ om ‘goed gedrag’ te krijgen van het kind. Ze negeren het kind, sturen het weg of straffen het kind om ‘goed gedrag’ te bevorderen en de frequentie van het ‘ongewenste gedrag’ te verminderen. Hoe groter de problemen, hoe meer we ons als ouder vaak terugtrekken uit de relatie en dat is funest voor het kind. Eigenlijk willen ‘probleemkinderen’ maar één ding weten als ze ‘storend gedrag’ vertonen: ‘hoe gaat het nu verder met onze relatie? Word ik nu afgestoten of zijn mijn ouders/verzorgers bereid om nog verder met me te gaan?’
Instant oplossingen
Deze emoties worden vaak niet bewust gevoeld, maar zijn wel degelijk aanwezig. Als de onrust over de relatie chronisch aanwezig is, is het heel goed mogelijk dat deze kinderen rust ervaren wanneer ze drugs gebruiken. Sommige kinderen komen tot rust tijdens het spelen van games. Ze leiden zichzelf af met instant oplossingen om het nare gevoel wat hen alarmeert niet te hoeven voelen.
Wat kan je doen?
Ouders kunnen een aantal dingen doen om de rusteloosheid en onzekerheid over de relatie te verminderen.
- Kom naast je kind staan i.p.v. tegenover elkaar.
- Vermijd straf en reacties die jullie verwijderen van elkaar.
- Werk aan de relatie met je kind. Zorg dat je weet wat er leeft in zijn of haar wereld en bied je kind één op één tijd. Ga er bijvoorbeeld samen eens een dagje op uit met je kind.
- Zie je puberzoon of dochter niet als een volwassen persoon. Maak het gemakkelijk en veilig voor je kind om nog af en toe afhankelijk te mogen zijn.
- Maak je kind duidelijk dat niets jullie relatie kan verbreken. Ook niet het probleemgedrag. Je hoeft het ‘storende gedrag’ niet goed te keuren, maar wel ten alle tijden laten weten dat het jullie relatie niet in de weg staat en dat jullie er samen uitkomen.
Een flinke uitdaging
Dit kan een flinke uitdaging zijn voor ouders, maar als je écht je kind wilt helpen zijn deze stappen onvermijdelijk. Mocht je zelf ook steun willen hebben om dit proces aan te gaan dan kun je een adviesgesprek aanvragen. Samen onderzoeken we dan wat jij en je kind nodig hebben om los te komen van het ‘probleemgedrag’ en of ik degene ben die je daarbij kan helpen. Je bent van harte welkom.
