Schreeuwen, zwijgen en controleren
‘Jij overdrijft altijd zo, ik weet echt wel wat het beste voor mezelf is!’
‘Man man man, wat ben jij zielig!’
‘Jij maakt altijd alles veel erger dan het is, jij bent echt gestoord dat je alles controleert!’
Zijn dit van die uitspraken die het bloed onder je nagels vandaan halen wanneer je verslaafde kind weer eens een grote mond tegen je heeft?
We gaan allemaal onderdoor aan jouw drugsgebruik!
Je voelt je niet serieus genomen en wordt boos. Van binnen kook je. Hoe kan je kind dit nu zeggen nadat jij er achter bent gekomen dat hij of zij verslaafd is geraakt aan drugs? Je overdrijft niet. Dit is een groot probleem. Dit is wel degelijk iets waar je je zorgen om moet maken. Je maakt het echt niet erger dan het is. En dat laat je weten!
Je probeert op een rustige manier te zeggen wat je dwars zit, maar het lukt je niet meer. Je schiet uit je slof en schreeuwt tegen je kind: ‘We gaan allemaal kapot aan jouw drugsgebruik! Ga iets maken van je leven en stop met die rotzooi!’ Je kind schreeuwt terug: ‘Ik kan het ook nooit goed doen bij jou. Flikker op met je verwijten!’ Bam…je kind gooit de deur dicht en vertrekt.
Wanhopig blijf je achter. Je vraagt je af waarom jij je kind niet meer duidelijk kunt maken wat je gevoelens zijn zonder dat het als een verwijt overkomt? Misschien is het wel beter dat je niks meer zegt.
Je negeert je eigen behoeftes
Om de goede vrede te bewaren houd je de volgende dag je mond. Je wilt eigenlijk wat zeggen als je kind die dag de huiskamer komt inlopen, maar je gevoel zegt je dat het dan toch weer uit de hand loopt. Je drukt de behoefte om te zeggen waar het op staat krampachtig weg, met als gevolg een ongelofelijk groot gevoel van machteloosheid. De verslaving van je kind maakt je radeloos. ‘Waarom moet mij dit nou allemaal overkomen?’, vraag je jezelf af.
Dan maar zo
Enkele dagen later merk je dat constant zwijgen ook geen positief effect heeft op je gemoed. Schreeuwen en schelden helpt niet, stil zijn en je zielig voelen helpt niet, maar wat dan wel?
Je bedenkt een plan: ‘ik ga ervoor zorgen dat ik mijn kind ga redden van de ondergang. Alles, maar dan ook alles zal ik doen om mijn kind te redden. Al ga ik er zelf aan onderdoor, dat kan me niet schelen. Ik moet een manier vinden om hem te helpen, anders komt het nooit goed en belandt hij in de goot.
Je zorgt ervoor dat jij de touwtjes volledig in de hand hebt. Je belt naar school dat je kind ziek is als hij niet uit zijn bed komt, zorgt dat er gezond eten op tafel staat, controleert de kamer van je kind, checkt zijn telefoon en belt zelfs de dealer om schoon schip te maken voor je kind. Alles is onder controle. Maar je raadt het al, schijn bedriegt. Het wordt niet gewaardeerd. De ruzies worden heftiger en heftiger
Conflicten lopen steeds hoger op
Het vervelende van de afgelopen dagen is dat het allemaal alleen maar erger is geworden. Ruzies en conflicten lopen steeds hoger op en je ziet geen uitweg meer. Je zegt en doet dingen waar je achteraf spijt van hebt en je loopt steeds vaker vast. Totdat je niet meer verder kunt. Totaal opgebrand kruip je onder de dekens. Het liefst blijf je er nog dagen liggen.
Gevoelens van afwijzing
Iedere ouder reageert verschillend op een kind met een verslaving, maar in de basis is voor iedere ouder het volgende gelijk: de negatieve manier van communiceren komt voort uit een diep en vaak onbewust gevoel van afwijzing van je behoeftes. Hierbij vallen een aantal zaken op:
• Het zwaarder maken van dingen in een discussie is meestal een gevolg van het signaal dat ouder en kind elkaar niet echt horen.
• Het overdrijven van emoties is een roep om erkenning.
• Het zeggen dat iemand het niet zo zwaar moet zien, doet de ander om zijn eigen ‘fouten’ of schuldgevoelens te verlichten
• In conflictsituaties worden ouder en kind allebei beheerst door hun eigen angsten, waardoor zij niet meer in staat zijn om zich in de ander in te leven.
• In een conflictsituatie versterk je de negatief geladen gedachtes van jezelf én je kind.
• In een positieve communicatiecirkel help je jezelf én je kind de negatief geladen gedachtes om te buigen en te doorbreken.
Weten is iets anders dan doen
Positieve communicatiepatronen leer je niet zomaar. We weten allemaal wel hoe je netjes, respectvol en open moet communiceren. Helaas is weten niet genoeg. Weten is iets anders dan doen. Je leert het pas werkelijk als je het echt gaat toepassen in je leven.
Wil jij zonder ruzie op positieve manier leren communiceren met je kind?
In de online training ‘Snel meer rust in je gezinsleven zonder conflicten met je verslaafde kind’, leer je hoe je op een positieve en succesvolle manier met je verslaafde kind communiceert. Aan de hand van instructievideo’s, praktijkvoorbeelden en opdrachten ontdek je hoe je je gevoelens bespreekbaar maakt, hoe je goed je grenzen aangeeft en hoe je je kind motiveert om zo veel mogelijk zelf de verantwoordelijkheid over zijn leven te nemen. Wil je meer weten?
JA, GRAAG
HELP JE MIJ DIT ARTIKEL TE DELEN? DANK JE WEL!
