Woede en frustratie
Wanhopig lig ik wakker. Het is midden in de nacht. Voor de tweede dag op een rij kan ik de slaap niet vatten. Het is weekend, mijn kind is niet thuis gekomen en ik heb geen flauw idee waar hij is….
Leeft hij nog?
Voor de zoveelste keer pak ik mijn telefoon en kijk of ik een bericht van hem heb ontvangen. Honderd keer heb ik hem al gebeld. Vele malen heb ik een whatsapp bericht gestuurd. Er komt geen enkele reactie. Ik vraag me af of hij nog leeft. Ik heb totaal geen vat meer op hem.
Politie bellen?
Ik troost mezelf met de gedachten dat de politie nog niet aan de deur is geweest. Dan zal hij nog wel leven. Wanhopig probeer ik de slaap weer te vatten, het lukt niet. Zal ik de politie bellen en hem als vermist opgeven? Diep in mijn hart weet ik dat hij niet vermist is. Hij hangt ergens rond met zijn vrienden. Niet alleen mijn kind gebruikt drugs, ook zijn vrienden gebruiken drugs.
Mijn kind gebruikt drugs; ben ik een slechte moeder?
De nacht duurt lang. 's Morgens bel ik een vriendin. Ze luistert naar mijn zorgen. Mijn kind gebruikt drugs en ik heb totaal geen vat meer op hem. Ben ik een slechte moeder, vraag ik me hardop af? Mijn vriendin zegt van niet. Ze wil me heel graag helpen maar weet niet hoe. Ik ben blij dat ze naar me luistert, het steunt me.
Onder invloed van drugs
's Avonds komt mijn zoon weer thuis. Onmiddellijk zie ik dat mijn kind drugs gebruikt heeft. Hij is opgefokt. Enerzijds ben ik blij dat hij er weer is, anderzijds kan ik hem de nek wel breken. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om mij zo in angst te laten zitten? Onmiddellijk uit ik mijn woede en schreeuw tegen hem: ‘Waar was jij? Ben je helemaal gek geworden om zolang weg te blijven? Jij houdt totaal geen rekening met mijn gevoelens.’ Bam, de deur knalt dicht. Hij vertrekt naar boven. Hij heeft geen zin in mijn preek. Weer heb ik geen vat op hem. Huilend op de bank blijf ik achter. Wat kan ik doen om hem te bereiken? Hoe kom ik weer in contact met mijn kind?
Nuchter aanspreken
Om weer in contact met hem te komen heb ik een ander aanpak gehanteerd. Het heeft geen zin om je kind aan te spreken als hij onder invloed van drugs of een ander middel is. Spreek je kind nuchter aan. Word niet boos en gebruik geen bedreigingen, (emotionele) chantage of andere vormen van straffen. Dit helpt niet. Het is belangrijk om rustig en geduldig te blijven. Daarmee geef je zelf het goede voorbeeld.
Ik hou van jou
Benadruk dat je van je kind houdt om wie hij is maar dat je niet van de verslaving en bijbehorend gedrag houdt. Probeer ten alle tijden te blijven zien wie erachter de verslaving zit. Hoogstwaarschijnlijk een kwetsbaar en gevoelig kind.
