Hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan
Regelmatig deed mijn zoon met zijn grote mond uitspraken die het bloed onder mijn nagels vandaag haalde: ‘Jij maakt altijd alles veel erger dan het is, jij bent echt gestoord dat je alles controleert!’
‘Jij overdrijft altijd zo, ik weet echt wel wat het beste voor mezelf is!’
Niet serieus genomen
Als dit soort uitspraken tegen me gedaan worden dan voel ik me niet serieus genomen en reageer ik boos. Van binnen kook ik dan. Hoe kan hij dit zeggen terwijl ik altijd voor hem klaar sta en alles voor hem doe? En ik overdrijf niet eens. Hij heeft een groot probleem waar ik me terecht zorgen om maak. Ik maak het helemaal niet erger dan het is. Dat laat ik hem weten.
Ik schiet uit mijn slof
Op een rustige manier probeer ik te zeggen wat me dwars zit, maar dat lukt me niet meer. Ik schiet gruwelijk uit mijn slof en schreeuw tegen hem: “We gaan hier met zijn allen kapot aan jouw drugsgebruik. Je moet je verstand eens gaan gebruiken. Ga iets van je leven maken en stop met die rotzooi.”
Mijn zoon schreeuwt terug: “Kun je nu nooit eens iets positiefs tegen me zeggen? Het is nooit goed bij jou. Flikker op met je verwijten.” Bam… de deur wordt dicht gesmeten en hij vertrekt naar buiten.
Wanhopig blijf ik achter. Ik vraag me af wat er tussen ons gebeurt is en waarom ik niet duidelijk kan maken wat mijn gevoelens zijn zonder dat het als een verwijt overkomt. Misschien is het wel beter dat ik niks meer zeg.
Machteloosheid overheerst
Om de goede vrede te bewaren houd ik een aantal dagen mijn mond. Eigenlijk wil ik van alles zeggen, maar mijn gevoel zegt dat het dan toch weer uit de hand loopt. De behoefte om te zeggen waar het op staat druk ik krampachtig weg, met als gevolg een ongelofelijk groot gevoel van machteloosheid. De verslaving van mijn kind maakt me radeloos. ‘Waarom moet mij dit nou allemaal overkomen?’, vraag ik mezelf af.
Mijn kind redden van de ondergang
Constant zwijgen heeft geen positief effect op mijn gemoedstand. Schreeuwen en schelden helpt niet, stil zijn en me zielig voelen helpt niet, maar wat dan wel? Misschien moet ik beter mijn best doen om mijn zoon te “redden” van de ondergang. Al ga ik er zelf aan onderdoor, dat kan me niet schelen, maar ik zal een manier vinden om hem te helpen. Anders komt het nooit goed en belandt hij in de goot. Alles ga ik doen om mijn zoon weer op de rit te krijgen. Ik ga zorgen dat hij gezond eet, geen drugs meer gebruikt en met “normale” jongens en meiden omgaat. Ik controleer zijn kamer, check zijn telefoon en overweeg zelfs om de dealer te bellen om hem daartegen te beschermen. Alles is onder controle, ik heb de touwtjes weer in handen….
Ruzies lopen uit de hand
Je raadt het al, schijn bedriegt. Ik sla door. Het wordt niet gewaardeerd. De ruzies worden heftiger en ik zie geen uitweg meer. Vaak roep ik dingen waar ik achteraf spijt van heb.
Dit patroon heb ik volgehouden totdat ik in aanraking kwam met de dramadriehoek. Het belletje ging rinkelen. Onbewust waren er patronen in onze communicatie geslopen waardoor we elkaar niet meer begrepen. Vanaf het moment dat ik me daar bewust van werd ben ik anders met mijn zoon gaan communiceren. Het heeft me de nodige oefening gekost, dat mag je gerust weten. Inmiddels ben ik een aantal jaartjes verder en lukt het me uitstekend om uit dramatisch situaties met mijn zoon te blijven. Mochten we onverhoopt toch in een fikse ruzie belanden dan weet ik wat ik kan inzetten om er weer uit te stappen.
De focus verleggen
Alles wat je aandacht geeft, groeit. Met andere woorden: focus je op machteloosheid en ruzies, dan houd je deze in stand. Focus je op groei en positieve communicatie, dan ben je in staat om te groeien en op een andere manier met je kind te leren communiceren. Wil jij je focus verleggen? Kijk dan eens naar de pagina van de online training “Snel meer rust zonder conflicten met je verslaafde kind.” Hierin leer je hoe je op een positieve en succesvolle manier communiceert met je kind. Laat je niet meer weerhouden door angst. Neem de stap. Wat heb je te verliezen?
